قبل از اين که بخواهي در مورد من و زندگي من قضاوت کني
کفشهاي من را بپوش و در راه من قدم بزن .
از خيابانها، کوهها و دشت هايي گذر کن که من گذر کردم
اشکهايي را بريز که من ريختم
دردها و خوشيهاي من را تجربه کن
سالهايي را بگذران که من گذراندم...
روي سنگهايي بلغز که من لغزيدم
دوباره و دوباره برپاخيز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن
همانطور که من انجام دادم ...
بعد ، آن زمان مي تواني در مورد من قضاوت کني....
سلام ممنونم ازحضورتون....